بیوک میرزایی این روزها در سریال "جشن سربرون" نقش سردار اکرم را برعهده دارد و منتظرِ کلید خوردن فصل جدید "روزگار جوانی" است اما حال و روزِ خوبی ندارد. همواره به این نکته فکر می‌کند قرار است سال گذشته در کدام منطقه تهران ساکن باشد. آیا قسط و بدهی‌ها اجازه می‌دهند او به کارهای با کیفیت‌تر و هنرمندی فاخرتر فکر کند. اگرچه در این سال‌ها به کارنامه کاری‌اش نگاه کنیم در کارهای خوب و ماندگاری حضور پیدا کرده و عمدتاً با وجود مشکلات معیشتی و اقتصادی سعی کرده در کارهای بی‌کیفیت که به شعور مخاطب بی‌احترامی می‌کند حضور نداشته باشد.
گهگاه در کنارِ پرداختن به اتفاقات روز و برنامه‌های جاری رادیو و تلویزیون، به سراغ قدیمی‌های این عرصه می‌رویم. این روزها به پیشکسوتان سینما و تلویزیون تماس می‌گیریم بعضاً با حالت بغض و اندوهی پنهان در صدایشان درباره هنرهای نمایشی صحبت می‌کنند. متأسفانه این روزها مشکلات اقتصادی و معیشتی، بازیگران پیشکسوت را درمانده کرده و بسیاری دوست ندارند درباره این مسائل صحبت کنند؛ یکی از آن‌ها بیوک میرزایی است که دوست ندارد از مشکلاتش بگوید. 

نمایی از بیوک میرزایی در سریال "جشن سربرون"

برخی از آن‌ها در بستر بیماری‌‌‌‌اند و کسی حالی از آن‌ها نمی‌پرسد، برخی هم از بی‌کیفیتی آثار هنری به خصوص در تلویزیون گلایه‌مندند و برخی هم مطالباتی دارند که هیچ‌کدام از اهالی خانه سینما،‌ انجمن بازیگران و مدیران مربوطه در تلویزیون گوشی برای شنیدن حرف‌هایشان نداشته‌اند و ندارند. از فضای سلبریتی‌زده امروز دلخورند و نگران آینده دنیای تصویر ایران اسلامی‌اند.
بیوک میرزایی از "پهلوانان نمی‌میرند" و "گمگشته" تا عباس آقای "روزگار جوانی" و "برادر" هزاران بار خاطره برای مردم آفریده است. صدایش را جمعه صبح‌ها از "صبح جمعه با شما" می‌شنویم و مردِ نجیب و پرتلاش عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون به شمار می‌رود. دوست ندارد گلایه کند و از مشکلات و ناراحتی‌هایش بگوید. هرچه اصرار کردیم چیزی نگفت اما همگان می‌دانند بازیگران پیشکسوت چه کارهای ماندگاری از خودشان به جای گذاشته‌اند اما اگر به سراغ‌شان برویم این روزها حال و روزِ خوبی ندارند. 
بیوک میرزایی با وجود نقش‌های منفی و خاکستری که ایفا کرده، بسیار خوش‌برخورد و در عین‌حال متواضع است. همیشه دغدغه‌اش عدم توجه درست به فرهنگ و هنر است خصوصاً مسئولینی که اصلاً به حقوقِ پیشکسوتان و دستمزدِ پایین رادیویی‌ها توجهی ندارند. جالب است که با وجودِ مصدومیت در جریان فیلمبرداری "جشن سربرون" و سن 65 سالگی، دوست دارد بدونِ بدل، خودش را در خدمت بازیگری قرار می‌دهد و مرزی برای سختی و طاقت‌فرسایی نمی‌شناسد. حتی موقعی که برخی از تهیه‌کنندگان دستمزدش را نمی‌دهند!
میرزایی می‌گوید وقتی مردم را می‌بیند که در کوچه و خیابان به او ابراز لطف می‌کنند همه این سختی‌ها و مشکلات را فراموش می‌کند. حتی این روزها که مصدومیت افتادن از اسب به هنگام فیلمبرداری "جشن سربرون" را با آب درمانی جلو می‌برد اما دم نمی‌زند چون دوست دارد در خدمت کارهای فاخر و ماندگاری باشد که بعدها مردم او را با این کارها به یاد می‌آورند. وقتی بعد از این همه سال هنوز خانه‌ای از خودش ندارد و مستأجر است باز هم نمی‌خواهد از مشکلاتش بگوید. اما انتظار دارد که مسئولین ذیربط به او و هنرمندان پیشکسوتِ دغدغه‌مند توجه کنند.
جالب است که می‌گوید در فیلم‌ها بارها مخاطبان شاهد شخصیت داستانی‌اند که برج‌ساز است و یا در خانه‌های آنچنانی نقش‌آفرینی می‌کند اما همان بازیگر در شرایط سختی مستأجر است و زندگی می‌کند. "ما در حقیقت از مسئولین انتظاری نداریم، چون عاشقِ کارمان هستیم. اما آدم‌هایی که در این راستا مسئولیت دارند باید به مشکلات و معضلات پیش‌روی هنرمندان پیشکسوت توجه کنند. ما عاشقانه کار می‌کنیم اما بسیاری از مشکلات اذیت‌مان می‌کند."
میرزایی تأکید کرد که: اگر روزی بتوانم دوباره به محضر رهبر انقلاب شرف‌یاب شوم حتماً از مشکلات موجود خواهم گفت؛ عدم توجه به موقعیت هنرمندی که 40، 50 سال در این راستا قدم برمی‌دارد اما هنوز غمِ نان دارد.

منبع: تسنیم