اولین وجه تمایز این سریال با دیگر تولیدات شبکه خانگی ، ترکیب متفاوت بازیگرانش است. درست در تنگاتنگ رقابت نفسگیر تولیدات خانگی در جذب ستاره های سینما و تلاش فراوان برای راضی کردن هریک از آنها برای بازی در سریال های خانگی، میری و اسعدیان مسیر متفاوتی را درپیش گرفته اند و با ترکیبی متفاوت و البته جوان و نام آشنا وارد میدان رقابت شده اند.

آنها به جای تمرکز روی جذب ستاره ها، تمام حواسشان را معطوف به بخش فیلمنامه و قصه کرده است. در واقع آنها و تیمشان یعنی کارگردان و تیم نویسندگان با یک قصه کم ایراد و البته جذاب به مصاف مخاطب رفته اند. آنها با تکیه بر این تئوری که قصه خوب باعث جذب مخاطب است نه صرفا حضور ستاره های رنگارنگ و گران وارد کارزار شده اند. اسعدیان در اواخر دهه هشتاد و در روزهایی که شبکه های تلویزیونی در جذب ستاره های سینما با هم رقابت داشتند، سریال «راه بی پایان» را با تعدادی بازیگر مطرح و عده ای جوان تازه کار از جمله هومن سیدی، آزاده صمدی و... جلوی دوربین برد و توانست یکی از نفس گیر ترین سریال های تلویزیون را بسازد.

او در سریال آخرش « لحظه گرگ و میش» هم با همین فرمول جلو رفت و موفق شد.  قسمت اول «خسوف» هم نشان داد که او  و تیمش راه را اشتباه نرفته اند و اگر «خسوف» در جذب مخاطب موفق شود به احتمال مسیر سریال سازی در شبکه خانگی اصلاح خواهد شد. شاید موفقیت این سریال با حضور ستاره های نا آشنا موجب شود تا سیاست تهیه کننده ها در جذب ستاره ها آن هم با هر قیمت و شرایطی تعدیل شود.

منبع: فیلم نیوز