مکرمه صدیق - هنرمندان فرهیخته تاترکه بایک دست سبد بینش ودانش وفرهنگ راباعشق به هنردردست گرفته و سبدی خالی ازدرآمدوحمایت دردست دیگر دارند،به رغم تمام کمبود هاوکاستی ها وبی اعتنایی ها به حرفه ای ها وجوانان مستعد و اندیشه مند، پرچم تاترفاخروملی کشوررادر اهتزازنگهداشته اند،امروزبیش ازدیروزمظلوم واقع و به حال خودرهاشده اند.درشهرستان هاباآنکه استعداد های درخشان تئاتری فراوان است، ولی چون بودجه و حامی ندارند،اوضاع تئاتری ها بیش از تهران نابسامان است. واقعیت اینکه تاتردرکشورمابه دلیل درست درک نشدن وجدی نگرفتن آن ازسوی مسوولان فرهنگی که ازفرهنگ،فقط صندلی نشینی آن رایادگرفته اند،به هیچ عنوان برای تئاتری ها منبع درآمدزایی محسوب نمی شود.ازهمین رواغلب هنرمندان تاتربرای اداره زندگی خود به ناچاربه مشاغل دیگرکه هیچ ارتباطی با هنر و تاترندارد و گاه بسیارطاقت فرسااست،اشتغال دارند. این درحالی است که تاتردرایران، قدمت وجایگاه والا دارد و عده کثیری ازچهره های شهیرعرصه های ادب وهنروسینما وتلویزیون ازتاتربرخاسته اند.ازنگاه برخی تاتر،چیزی درحدتعزیه های آماتوری است که درکوچه وخیابان اجرامی شود ونمی خواهند بفهمند وبدانند که تاترهنری ملی وجهانی وتعزیه هنر وآیینی دینی است وبایدمورداحترام وحمایت قرارگیرند.درسالهای اخیربه علت سلطه نگاه سیاسی وتجاری برحوزه های فرهنگ ،موسیقی،سینماوتاتر،گروه هایی به ناچارراه استقلال رادر پیش گرفته و برای ادامه حیات هنری، باتکیه بر سرمایه بخش خصوصی، با شکل دهی تئاترخصوصی، سهم خودراازتاتردولتی وارگانی جدا کرده و جماعتی هم بادورشدن ازمردم و توجه به مضامین و محتوا،تاتر اشرافی رادایرکرده و به کاسبی مشغول اند. دراین اوضاع وانفسا،بایورش کرونا، وضع تئاتری هابدترهم شده است ونبودشرایط مناسب و امکانات،سبب شده تاتاتریهای سختکوش بادست های خالی نتوانند،حرفها وهنرخودرابه روی صحنه ببرند.گرچه اجرای طرح های نمایش آنلاین، گروهی رابه تولید و نمایش تئاترها در فضای مجازی ترغیب کرده،اماهمین امکان هم ازبیراه های باند وپارتی وبی عدالتی می گذرد و دست های بسیاری راازتولیدآثاری اینگونه هم تهی کرده است.به عبارتی تاتروتاتری ها،امروز دست تنگ تر،محصورترو محدودترازدیروزاند.برمسوولان مدعی فرهنگ وهنر و تاترواجب است تابه یاری تئاتری ها بیایند وبویژه دست گروه هایی که کرونا، باعث خسارت های مادی آن ها شده رابگیرند.