265002 بلاگرهای‌کوچک، قربانی‌های‌بزرگ کودکان کار مجازی، ‌اینفلوئنسرهای کوچک یا کودکان کار لاکچری؛ ‌اینها نام‌هایی است که روی کودکانی که در شبکه‌های اجتماعی بازیگر سناریونویسی والدین‌شان می‌شوند، گذاشته می‌شود. <p><span style="font-size: 12px">شاید من وشما هم خیلی وقت&zwnj;ها در شبکه&zwnj;های اجتماعی دنبال&zwnj;کننده صفحاتی باشیم که نمایشی از رفتارها، &zwnj;شیرین&zwnj;زبانی&zwnj;ها،&zwnj; ژست&zwnj;ها و کارهای کودکان را به نمایش می&zwnj;گذارد. شاید هم خود ما به&zwnj;دنبال آن باشیم تا تصاویر این&zwnj;چینی از فرزندان&zwnj;مان را در شبکه&zwnj;های اجتماعی و صفحات خودمان به اشتراک بگذاریم. نکته قابل&zwnj;تامل در این بین آن است که در نخستین مرحله ما با به&zwnj;اشتراک&zwnj;گذاری لحظه&zwnj;های خصوصی و خاص فرزندان&zwnj;مان آنها را در معرض نگاه و قضاوت دیگران قرار می&zwnj;دهیم و شاید اگر آنها قدرت و درکش را داشتند هیچ&zwnj;گاه به چنین چیزی رضایت نمی&zwnj;دادند. درواقع معلوم نیست فرزندان ما اگر قدرت انتخاب داشتند در برابر چنین رفتاری چگونه تصمیم می&zwnj;گرفتند، چراکه این عملکرد والدین در عمل نقض حقوق و حریم خصوصی بچه&zwnj;هاست. اما هرقدر که این بچه&zwnj;ها بزرگ&zwnj;تر شوند از این زندگی نمایشی آسیب بیشتری می&zwnj;بینند و این مسأله می&zwnj;تواند سلامت روان آنها را به&zwnj;شدت تحت تاثیر قرار داده و در آینده از آنها شخصیتی بیمار بسازد. اما ببینیم آسیب&zwnj;های زندگی نمایشی زیر نگاه&zwnj;ها و لایک&zwnj;های دنبال&zwnj;کنندگان در شبکه&zwnj;های اجتماعی چه بلایی بر سر روح و روان فرزندان ما می&zwnj;آورد.<br /><br /><b>اختلال در مسیر رشد طبیعی&nbsp;&nbsp;&nbsp;</b></span></p><p><span style="font-size: 12px"><b>استفاده ابزاری از کودکان در فضای مجازی با عنوان بلاگری به شخصیت کودکان آسیب می&zwnj;زند و مسیر رشد طبیعی کودکان را مختل می&zwnj;کند. والدین با استفاده ابزاری از کودکان در فضای مجازی به او یاد می&zwnj;دهند که برای دیده&zwnj;شدن و مفیدبودن در جامعه، فقط باید به تشویق بیرونی که همان فالوئر و لایک&zwnj;کردن است، دست یافت.<br /><br /><b>بلوغ زودرس &nbsp;</b><br />آرایش&zwnj;کردن و وادارکردن کودک به گفتن حرف&zwnj;ها و انجام رفتارهایی که با سن&zwnj;وسالش هیچ تناسبی ندارد علاوه&zwnj;بر اخلال در مسیر رشد کودک می&zwnj;تواند او را دچار بلوغ زودرس کند که این مسأله خود به آسیب&zwnj;های متعددی در دوران&zwnj;های بعدی زندگی کودکان منتهی خواهد شد.&nbsp;<br /><br /><b>دورشدن از دنیای کودکی &nbsp;&nbsp;</b><br />شاید یکی از مهم&zwnj;ترین آسیب&zwnj;هایی که متوجه کودکان بلاگر و اینفلوئنسر است کودکی&zwnj;نکردن آنهاست. بدیهی است فرآیند رشد و اجتماعی شدن انسان از مسیر همین کودکی&zwnj;کردن&zwnj;ها می&zwnj;گذرد اما این بچه&zwnj;ها به اجبار والدین&zwnj;شان ناگزیرند هر روز دقایقی طولانی در مقابل دوربین قرار بگیرند و زندگی خصوصی&zwnj;شان را به معرض دید همگان بگذارند.<br /><br /><b>شکل&zwnj;گیری شخصیت&zwnj;های مصرف&zwnj;گرا و ظاهربین &nbsp;&nbsp;</b><br />کودکان کار مجازی از وقتی خودشان را شناخته&zwnj;اند لباس&zwnj;های خوب پوشیده&zwnj;اند، &zwnj;ژست&zwnj;های زیبا را تمرین کرده&zwnj;اند، گاهی وقت&zwnj;ها آرایش کرده&zwnj;اند و گاهی از سوی والدین به تقلید رفتار بزرگ&zwnj;ترها وادار شده&zwnj;اند. به رستوران&zwnj;ها و مکان&zwnj;های لاکچری رفت&zwnj;وآمد داشته&zwnj;اند و تصاویر غذاها و مسافرت&zwnj;های لاکچری&zwnj;شان را با دیگران به اشتراک گذاشته&zwnj;اند، همه اینها موجب می&zwnj;شود تا به شکلی افراطی افرادی مصرف&zwnj;گرا و ظاهربین بار بیایند.&nbsp;<br /><br /><b>کاهش اعتمادبه&zwnj;نفس&nbsp;&nbsp;</b></b></span></p><p><span style="font-size: 12px"><b><b>بچه&zwnj;هایی که از کودکی با بزک&zwnj;شدن از سوی والدین یا به&zwnj;ازای رفتارها و ژست&zwnj;گرفتن&zwnj;های مختلف لایک و فالوئر جمع کرده&zwnj;اند تا بیشتر دیده شوند و به منبع درآمد پدر و مادرشان تبدیل شوند،&zwnj; اعتمادبه&zwnj;نفس&zwnj;شان به&zwnj;نوعی به نگاه و تایید دیگران وابسته شده و به شخصیتی تاییدطلب تبدیل می&zwnj;شوند که برای گرفتن تایید دیگران حاضر&zwnj;اند هر کاری بکنند.&nbsp;<br /><br /><b>ایجاد اضطراب و افسردگی &nbsp;&nbsp;</b><br />زندگی&zwnj;های ویترینی حتی برای بلاگرهای بالغ هم با اضطراب همراه است، چراکه آنها می&zwnj;خواهند همه چیز خوب به نظر برسد و لایک و کامنت بیشتری بگیرند و فشار روانی چنین ماجرایی روی بچه&zwnj;ها به&zwnj;مراتب بیشتر است چراکه آنها بدون هیچ حق انتخابی بازیگر سناریوی&zwnj;والدین خود هستند وخیلی&zwnj;وقت&zwnj;ها برای خوب&zwnj;درآمدن این سناریو ازطرف آنها تحت&zwnj;فشار قرار می&zwnj;گیرند.&nbsp;<br /><br /><b>نقض حریم خصوصی &nbsp;&nbsp;</b><br />هر انسانی از بدو تولد تا لحظه مرگ حق دارد حریم خصوصی داشته و بخشی از زندگی&zwnj;اش فقط برای خودش باشد؛ موضوعی که درباره کودکان کار مجازی نادیده گرفته می&zwnj;شود و هر لحظه از زندگی و رفتارشان زیر لنز دوربین پدر و مادر قرار می&zwnj;گیرد و با صدها و گاهی میلیون&zwnj;ها نفر دیگر به اشتراک گذاشته می&zwnj;شود.&nbsp;<br /><br /><b>بروز اختلال خودشیفتگی&nbsp;&nbsp;&nbsp;</b></b></b></span></p><p><span style="font-size: 12px"><b><b><b>کودکی که با فضای تایید افراطی در اینستاگرام خود مواجه می&zwnj;شود، با باور این&zwnj;که شخصیت منحصربه&zwnj;فردی است تشنگی شدیدی به تحسین و تایید دیگران در خود احساس می&zwnj;کند و دچار توهم موفقیت، زیبایی و قدرت و منحصربه&zwnj;فرد بودنش می&zwnj;شود و این پایه اختلالات شخصیتی همچون خودشیفتگی را در آنها ایجاد می&zwnj;کند.<br /><br /><b>به خطر افتادن امنیت جنسی</b><br />امنیت کودکان اینستاگرامی در معرض خطر است. انتشار تصاویر کودکان حتی ممکن است فرصتی را برای کسانی که دچار اختلالات جنسی هستند ایجاد کند و برخی از والدین تصاویر کودکان&zwnj;شان را در اختیار این افراد قرار می&zwnj;دهند و بدین ترتیب امنیت فرزندان&zwnj;شان را به خطر می&zwnj;اندازند.&nbsp;<br /><br /><b>این بچه&zwnj;ها کودکی نمی&zwnj;کنند!</b><br />با به&zwnj;دنیاآمدن فرزندش صفحه&zwnj;ای هم به نام او باز کرد. صفحه&zwnj;ای برای به&zwnj;اشتراک&zwnj;گذاری لحظه&zwnj;های زیستن و قدکشیدن و بزرگ&zwnj;شدن فرزندش با دیگران؛ &zwnj;لحظه&zwnj;هایی که شاید بعضی&zwnj;های&zwnj;شان خیلی خصوصی و محرمانه بود و اصلا ضروریت نداشت در ویترین قرار بگیرد. اما ولع دیده&zwnj;شدن و لایک&zwnj;گرفتن باعث شد تا این روند را ادامه دهد. به&zwnj;خصوص وقتی با شیطنت&zwnj;ها و جذابیت&zwnj;های کودکانه فرزندش باعث شده بود دنبال&zwnj;کنندگانش بیشتر شوند و رفته&zwnj;رفته پیشنهادهایی برای تبلیغات هم داشت. این بدین معنا بود که می&zwnj;تواند از فرزندش پول دربیاورد. کافی است او را بزک کرده و جلوی دوربین قرار دهد و برای این نقش&zwnj;آفرینی سناریوهای جذاب و بانمک طراحی کند. سناریوهایی که برای خوب اجرا شدنش بارها سر فرزندش داد می&zwnj;کشید و گاهی کار به تنبیه و توهین و تحقیر هم می&zwnj;کشید. در نهایت وقتی به آنچه می&zwnj;خواست می&zwnj;رسید لبخندی رضایتمندانه بر چهره&zwnj;اش می&zwnj;نشست. بعد هم لحظه&zwnj;به&zwnj;لحظه لایک&zwnj;ها و کامنت&zwnj;ها را چک می&zwnj;کرد تا براساس بازخوردهایی که دارد بتواند سناریوهای بعدی را طراحی کرده و فرزندش را با داستان تازه&zwnj;ای جلوی دوربین ببرد و ریلز و استوری&zwnj;های جدیدی را کارگردانی کند تا تبلیغات بیشتری گرفته و پول بیشتری به جیب بزند. درست درهمین لحظه&zwnj;ها فرزندش با انواع و اقسام فشارها و آسیب&zwnj;های روانی دست&zwnj;وپنجه نرم می&zwnj;کرد و آینده&zwnj;اش را به خودخواهی و پول&zwnj;دوستی والدینش می&zwnj;باخت! این برش کوتاهی از زندگی کودکانی است که از سوی والدین&zwnj;شان برای بلاگری در فضای مجازی به کار گرفته می&zwnj;شوند. کودکانی مانند آرات، پسربچه&zwnj;ای که به&zwnj;خاطر عضلات سیکس&zwnj;پک شکم و حرکات آکروباتیکش می&zwnj;شناختیم اما سال گذشته طبق اعلام باشگاه سپاهان اصفهان در 10سالگی به&zwnj;دلیل تمرینات سنگین، صفحات رشدش بسته شد! آرات اما فقط یکی از کودکان کار اینستاگرامی است که سرنوشت دردناکش رسانه&zwnj;ای شد و احساس انزجار عمومی را از رفتار خانواده&zwnj;اش برانگیخت. کودکان مشابه آرات را در فضای&zwnj;مجازی زیاد داریم. کودکانی که از لحظه تولد هیچ&zwnj;گاه حریم خصوصی را تجربه نکرده&zwnj;اند و همه کارها و رفتارهای&zwnj;شان زیر نظر پدر و مادر است تا از آن فیلم بگیرند و در فضای مجازی به&zwnj;اشتراک&zwnj;بگذارند، تا لایک بگیرند و درنهایت صفحات&zwnj;شان تبدیل شود به فضایی برای تبلیغات و کسب&zwnj;وکار. کودکانی که گرچه ظاهر مرتب و اتوکشیده&zwnj;ای دارند اما از سوی پدر و مادرشان محکوم&zwnj;اند به این&zwnj;که از همان لحظات نخست زندگی کار کنند و درآمدزایی داشته باشند!<br />کودکانی که کودکی نمی&zwnj;کنند و این بزرگ&zwnj;ترین ظلمی است که از سوی پدر و مادر به این بچه&zwnj;ها تحمیل می&zwnj;شود.&nbsp;</b></b></b></span></p><p>&nbsp;</p><p><span style="font-size: 12px"><b><b><b>منبع: <span id="resourcename">جام جم</span></b></b></b></span></p>