227488 پایان غروب زندگی کودک کار با طلوع «خورشید» طلایی درخششی به زیبایی طلا بر دستان بزرگ مردی کوچک که سهمش از کودکی، گل فروشی در خیابان‌های شهر بود. شاید روزی فکرش را هم نمی&zwnj;کرد از پس این روز&zwnj;های سخت، لوحی از جنس طلا بر زندگی اش سایه بیندازد؛ روح الله زمانی پسر نوجوان و دستفروشی که نمی&zwnj;شود گفت به طور اتفاقی بلکه به طور قطع در پشت همان لبخندِ تلخ و سخت کوشی اش، فکر و آرزویی بزرگ نهفته بود که پایش توسط کارگردانی از جنس خورشید به سینمای ایران باز شد و در پس آن مسیرش رنگ دیگری به خود گرفت و با طلای ونیز گره خورد.<div id="news_content">مسیری که در آن از همان ابتدا با وجود دیر رسیدن فیلم سینمایی خورشید به سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر و با وجود حضور این فیلم در بخش خارج از مسابقه، بازهم توانست توانایی روح الله و نوجوانانی از جنس او را به نمایش بگذارد و پس از آن هم در آن سوی مرز&zwnj;ها و هفتاد و هفتمین جشنواره ونیز دیده شد که البته نمیتوان نقش کلیدی و مهم مجید مجیدی کارگردان توانمند کشورمان را در این درخشش نادیده گرفت. چرا که مجیدی طی این سال&zwnj;ها نشان داد دغدغه مسائلی را دارد که شاید کمتر کسی به سراغ آن می&zwnj;رود و بار&zwnj;ها توانسته در داخل و خارج از کشور جوایز بسیاری را کسب کند و صدای مردم را از تریبون سینما به گوش جهانیان برساند.درخشش روح الله زمانی بازیگر فیلم خورشید نشان داد اگر پای اراده و خواستن باشد در پس هر سختی و محدودیت، غیرممکن&zwnj;ها ممکن می&zwnj;شود.سینمای ایران شب گذشته در جشنواره ونیز، جشنواره&zwnj;ای که پس از تعطیلی جشنواره هایی چون کن و لوکارنو و کارلووی واری اولین جشنواره&zwnj;ای بود که در بحران کرونا برگزار شد، با سه نماینده حضور داشت؛ دشت خاموش به کارگردانی احمد بهرامی، جنایت بی دقت به کارگردانی شهرام مکری و خورشید به کارگردانی مجید مجیدی. نمایندگانی که هرکدام با دست پر از این جشنواره بدرقه شدند. موفقیتی که در کنار نشان دادن سینمای قدرتمند ایران به جهان، قوت قلبی است برای جان بی رمق سینماگران کشورمان در این روز&zwnj;های کرونایی تا امید داشته باشند، باز هم می توانند در دنیا قدعلم کنند.  </div>منبع: باشگاه خبرنگاران